Krsna slava predstavlja jedinstveni porodični praznik i simbol duhovnog nasleđa koje se u srpskom narodu prenosi s generacije na generaciju. Sveti arhijerejski sabor Srpske pravoslavne crkve 1985. godine doneo je odluku koja detaljno pojašnjava kako se pravilno prenosi slava sa roditelja na decu, naglašavajući njen značaj kao praznika „Male crkve“ — porodičnog doma.Prema odluci Sabora, kada sin zasnuje sopstveno domaćinstvo, naročito nakon ženidbe, dužan je da nastavi slavljenje porodične slave, bez obzira na to što otac nastavlja da je obeležava u porodičnoj kući.Da li otac nastavlja slaviti slavu nakon prenošenja?Prenošenjem slave sin postaje domaćin u svom domu, ali to ne znači da otac prestaje sa proslavom. Obojica mogu odvojeno slaviti krsno ime, pozivajući svoje goste, ili se međusobno posećivati — jedne godine sin može slaviti kod oca, a druge otac kod sina.Kako majka obeležava slavu?Ako otac premine, majka može nastaviti da obeležava slavu u svom domu ili da posećuje sina tokom slavskih dana.
Kada roditelji više nisu u mogućnosti da slaveU slučajevima kada roditelji postanu nemoćni da organizuju proslavu, pridružuju se svojoj deci u obeležavanju ovog svetog praznika.Ritual prenošenja slavePrenos krsne slave obavlja se simboličnim deljenjem slavskog kolača. Kada sin osnuje porodicu, dolazi na očevu slavu, gde mu otac desnom rukom predaje četvrtinu slavskog kolača, čestitajući mu praznik. Sin nosi deo kolača svojoj kući i deli ga sa svojom porodicom. Već sledeće godine, sin slavu slavi potpuno samostalno.Važnost kontinuitetaSlava nije materijalni predmet koji može postojati samo na jednom mestu — ona je duhovna svetkovina koja prati porodicu kroz generacije. Dok god porodica postoji, pa makar i u najmanjem obliku, slava treba da se obeležava kao simbol zajedništva i vere.
